گفتم انتظار آخرین راهه

روزی که میخواستم از شهرم برم تو با حسرت می گفتی دیگه  بر نمی گردی یادم میاد پیش  هزاران چشم تو گریه می کردی گفتم عمرمون کوتاهه گفتم مبادا جای من را دیگری گیرد گفتی منتظر میمونم تا برگردی حالا که برگشتم دستت در دستم  سرده دل را به هر کی دادی بگوبگو گفتی که یاد من همیشه  همراته حالا که برگشتم با آرزوهایم نگاه تو در نگاه من چقدر سرده ....

وقتی به آسمان نگاه می کنم

وقتی به آسمان نگاه می کنم میبینم تغیری نکرده همانی هست که در زمان بچگی ام بوده  وقتی به کوه نگاه می کنم میبینم  تغیر نکرده همانی هست که در زمان  نوجوانی ام بوده وقتی به دریا نگاه می کنم میبینم تغیری نکرده و همان دریا است همانی که در دوران بجگی  دیده بودم  وقتی به ماه نگاه میکنم میبینم ماه همان هست که در زمان بچگی  دیده بودم وقتی به  ستاره های آسمان نگاه میکنم همان هست که  در دوران  گذشته میدیدم آفتاب هم همان هست شاید یزرگ هستند و دست کسی به آنها نمی رسد تغیر کنند اما همه چیز تغیر کرده چون به بزرگی اونها نبودن اما تو تغیر نکردی چون تو هم بزرگی  تو عشق هستی همانی هستی که از روز اول  دیده بودم براستی چرا هر چیز که  بزرگ  هست  ثابتند و تغیر نمی کنند زیبایی و بزرگی  نیاز به تغیر نیست و تو هم بزرگز و بی نیاز من نیازم تو رو هر روز دیدنه از لبت دوستت دارم شنیدنه تو بزرگی مثل اون لحظه که بارون میزنه اگر ابرهای  بهاری  بدونن تو اونجایی برای  بردن  تو  با  اسب بالدار می تازند.....

آدمها هر 100 سال به 100 سال عوض میشوند

چه فرقی میکنه آدمی که  همین  1  دقیقه  پیش مرده  با  آون آدمی که 20 میلیون سال پیش مرده هر 2 تا  مردند و چه فرقی میکنه آدمی که همین  الان  دنیا  آمده  با  آدمی که  100 سال  دیگه میخواد  بیاد  هنوز نیومده  میره به همانجایی که از آنجا  اومده بودآدمها هر 100 سال به 100 سال  عوض میوشوند هیچ آانسانی از 100 سال بیشتر عمر نمی کنه و همه در هر کجای دنیا که باشند می میرند هیچ انسانی از صد سال پیش به اینطرف نیست و همه آنها مردند رفتند به جایی که  از همانجا آمده  بودند و آدمهای  100  سال  بعد که هنوز  نیومدند و در نوبت  قرار دارند که  بیایند و بروند تا  جایشان را  به  آدمهایی بدهند که 200 سال  بعدش می آیند همه این سالها  مانند یک چشم به هم زدن  می گذره همانطور که  هیچ  اثری از انسانهای  200  میلیون سال  قبل  ننتاندرلها   وجود نداره و هیچ  آدمی  از دوران  هومو نیست...هر صد سال به 100 سال  کاملا عوض می شوند...

دل را به دیگری دادی بگو بگو گفتی دل سپردن به دیگری گناهه

یادته زمانی که داشتم برای  آخرین بار از شهرمون می رفتم به اون  دور دورها با حسرت  نگاهم می کردی و گریه می کردی یادت میاد چقدر غمگین بودیم حالا من اومدم  پس از  سالها  دوری از تو اما دست تو دیگه اون دست نیست دست قشنگه تو در دست من سرده اگر دلت را یه یکی دیگه دادی  بگو  اگر  بهتر از من یکی دیگه پیدا کردی بگو گفتم  عمر ما کوتاهه تو میتونی یکی دیگه پیدا کنی  گفتی  نه منتظر می مونم تا برگردی گفتی  انتظار آخرین راهه گفتی  یادم همیشه  با تو همراهه یادت میاد پیشه هزاران چشم گریه می کردی گفتم  ممکنه  یکی  بیاد  جای منو  بگیره حالا  برگشتم با آرزوهایم  اما  نگاهت  دیگه  اون  نگاه نیست گفتی دل  بپردن به دیگری  گناهه وقتی عشق  یکی هست نه نه نه امکان  نداره اما تو دیگه اون نیستی....دستت در دست من سرده  ....

آندره از ایران قهرمان جهان در رشته تنیس شد

باور کردنش سخته اما  واقعیت داره  آندره و رقیبش که از کشور کرواسی بود هر 2   بارها  مقامهای زیادی  آوردند اما اینبار این  آن دره بود که برنده فینال  قهرمانی جهان شده آندره  با موهای  طلایی بلند و سفید توانست اول شود آغاسی آن ماراتن را در 5 ست به سود خاتمه داد. آن زمان نوشتند یک ایرانی الاصل قهرمانی تنیس ویمبلدون شده است. پدر آندره آغاسی، عضوی از کاروان ایران در المپیک 1948 لندن بود.۱۴ تیر ۱۴۰۰ - ۰۹:۰۰ یک ایرانی قهرمان تنیس جهان شد/عکس  یک ایرانی قهرمان تنیس جهان شد/عکس آندره آغاسی یکی از مشهورترین تنیسورهای جهان  رقابتهای تنیس ویمبلدون در فصل یک فینال غیرمنتظره داشت؛ مصاف آندره آغاسی 22 ساله با گوران ایوانیسویچ از کرواسی که فقط 21 سال داشت. هر دو تنیسور با خلق نتایج شگفت انگیز معادلات را بهم زده بودند. آغاسی را نه با یک سر تراشیده که با موهایی بلند تا روی کمرش تجسم کنید که برای رسیدن به فینال بوریس بکر آلمانی (برنده 5 گرنداسلم تا آن زمان) و جان مک‌انروی آمریکایی (دارنده 9 گرند اسلم) را از پیش رو برداشت. گوران ایوانیسویچ هم برای رسیدن به فینال پیت سمپراسی را برد که یک گرنداسلم در کارنامه داشت اما بعدها با کسب 14 گرنداسلم تبدیل به یکی از پرافتخاترین تنیسورهای تاریخ شد. همه نگاه ها به آن فینال عجیب بود؛ فینالی که برای هر دو تنیسور حکم اولین قهرمانی را داشت. آغاسی آن ماراتن را در 5 ست به سود خاتمه داد. آن زمان نوشتند یک ایرانی الاصل قهرمانی تنیس ویمبلدون شده است. پدر آندره آغاسی، عضوی از کاروان ایران در المپیک 1948 لندن بود.