وقتی برای اولین بار انسانها انشفشان را دیدند اتش تقریبا اختراع شد و اتشفشان حیوانات را کباب کرد و انسانها کباب کردن را یاد گرفتند اولین موسیقی هم یک نفر به پای یکنفر لگد زد اون دردش گرفت گفت اخ دوباره 10 بار به اون لگد زد اون بیشتر دردش گرفت گفت اخ اخ اخ واخ و از درد به خودش پیچید دور خودش چرخید اینگونه رقص اختراع شد با موزیک وقتی به کشورهای بسیار پیشرفته و مافوق بشری سفر می کنیم یعنی سوار بر ماشین زمان شده ایم و به اینده 300 سال یا بیشتر سفر کرده ایم مانند سفر به چین یا زاپن یا کشورهای پیشرفته تر دیگر مانند روسیه و یا المان اما وقتی می خواهیم به 300 سال یا 1600 سال بع عقب سفر کنیم سوار بر ماشین زمان شده ایم و به اوگاندا یا کشورهای خیلی عقب افتاده تر مانند گواتمالا یا حتی اندونزی سفر کی کنیم و با فرهنگ و تمدن مردمی اسنا می شویم که فقط در گذشته هستند و پیشرفتی نکرده اند حتی در بعضی از کشورها غارنشینی هنوز وجود دارد ...................
چنگیزخان مغول و جنگهای عجیب و غریب ان هنگامی که یکی از آنها خسته می‌شد، سرباز، سوار بر اسبی تازه نفس می‌شد در تابستان 598 خورشیدی، دیده‌بانان گزارش دادند که مغول ها از مسیر جنوبی سیحون و از راه دره فرغانه نزدیک می‌شوند. شاه یک نیروی بزرگ به فرماندهی فرزندش جلال الدین برای نابودی دشمن فرستاد. مغول ها پس از نبردی شدید، عقب نشینی کردند و جلال الدین به پدرش گزارش داد که ارتش مغول برخلاف آوازه‌اش چندان ترسناک نیست. سربازانشان ضعیف و رنگ پریده و اسب هایشان لاغر و رنجور بودند و به نظر می‌رسد هیچ کدام اشتیاقی به ادامه جنگ ندارند. به اعتقاد شاه، مغول ها توانایی مقابله با ارتش او را نداشتند. در نتیجه، سربازان بیشتری را در انتهای جنوبی کمربندی قرار داد و منتظر ماند.
چند ماه بعد یک گردان مغول به شهر اُترار شبیخون زده و فرماندار را دستگیر کردند. همان مردی که به بازرگانان مغول هتک حرمت کرده بود، او را کشتند و نقره‌ی مذاب در چشم و گوش هایش ریختند. شاه از راهی غیرمنتظره سربازان را به سوی شمال تغییر مسیر داد؛ به زعم او شاید مغول ها سریع حرکت کنند ولی نخواهند توانست بر یک ارتش قوی با نفرات بسیار چیره شوند.
با وجود این، اندکی بعد دو ارتش مغول، از جنوب اُترار به موازات سیحون عبور کردند. یکی از ارتش ها، به فرماندهی، جوجی خان، به شهرهای مهم در امتداد رودخانه حمله کرد، در حالیکه ارتش دیگر به فرماندهی جبه نویان، در جنوب ناپدید شد. ارتش جوجی خان مانند ملخ به تپه‌ها و دشت های نزدیک رودخانه هجوم آورند. شاه بخش بزرگی از ارتش خود را به رودخانه منتقل و نیروهای ذخیره‌ی خود را در سمرقند حفظ کرد. ارتش جوجی خان نسبتا کوچک بود، در حدود بیست هزار سرباز، با این حال بسیار تهاجمی بود و یکی پس از دیگری، بدون هشدار قلعه‌ها را سوزانده و ویرانی به بار می‌آوردند.
در همین حال، گزارش‌های رسیده از خط مقدم به شاه، ورود جنگجویان عجیب و غریبی را از شرق اعلام می‌کرد که همه سواره نظام بودند. هر مغول نه تنها سوار بر اسب بود، بلکه چندین اسب بی سوار را به دنبال خود می‌کشید، همه‌ی اسب‌ها مادیان بودند و هنگامی که یکی از آنها خسته می‌شد، سرباز، سوار بر اسبی تازه نفس می‌شد. مغول ها با ارابه‌های سبک آذوقه خود را حمل کردند، شیر و خون مادیان را نوشیدند و اسب‌های ضعیف و زخمی را کشته و خوردند. آنها می‌توانستند دوبرابر سریعتر از دشمن خود حرکت کنند، تیراندازی‌شان فوق‌العاده بود. می‌توانستند هنگام پیش‌روی یا عقب نشینی تیرهای آتشین را با مهارت و چالاکی بیندازند و حملاتشان به مراتب مهلک‌تر از آن چیزی باشد که ارتش شاه تاکنون دیده است. دسته‌های آنها در فاصله‌های زیاد با پرچم‌ها و مشعل ارتباط برقرار می‌کردند و مانورهایشان هماهنگ و تقریبا پیش‌بینی‌ناپذیر بود.
با این آزار و اذیت‌های فرسایشی، نیروهای شاه بیش از پیش خسته می‌شدند. اینک به طور ناگهانی، ارتشی که به فرماندهی جبه نویان، در جنوب ناپدید شده بود، از شمال غرب به سمت ماوراء النهر سرازیر شد. شاه آخرین نیروهای کمکی خود را که ارتشی با پنجاه هزار سرباز بود، به جنگ با جبه نویان فرستاد. شاه چندان هم نگران نبود، زیرا مردانش برتری خود را در نبرد دره فرغانه اثبات کرده بود.
اما این بار شرایط متفاوت بود. مغول ها سلاح های عجیب و غریبی داشتند: تیرهای آغشته به قیر گداخته که پشت سرشان دود بلند می‌کرد و سواران سبک و سریعی که رعدآسا می‌تاختند، خطوط ارتش شاه را می‌شکافتند و راه را برای سواره نظام مسلح می‌گشودند. ارابه‌ها در پس و پیش خطوط مغول ها به سرعت حرکت می‌کردند و تجهیزات به آنها می‌رساندند. نیزه‌های مغول ها آسمان را پوشانده بود و فشار بی‌امان و بی رحمانه وارد می‌کرد. آنها پیراهن ابریشمی سنگینی بر تن داشتند که اگر تیری پیراهن را می‌شکافت، به گوشت نمی‌رسید و به سرعت لباس خود را عوض می‌کردند. ارتش جبه نویان، نیروهای شاه را نابود کرد.
چنگیز خان
شاه تنها یک راه داشت: عقب نشینی و بازسازی تدریجی ارتش. او شروع به آماده سازی کرد، اما در این میان، اتفاقی باورنکردنی افتاد: یک ارتش به فرماندهی چنگیزخان ناگهان بیرون دروازه های شهر بخارا واقع در غرب سمرقند اردو زدند.
آنها از کجا آمده بودند؟ آنها نمی‌توانستند از کویر قزل‌قوم در شمال عبور کرده باشند. ظاهرا از کویر گذشته بودند؛ ولی غیرممکن بود؛ مگر اینکه شیطان آنها را جادو کرده باشد. بخارا خیلی زود سقوط کرد و چند روز بعد سمرقند تسلیم شد. سربازان فرار کردند و فرماندهان نگران بودند. شاه، بیمناک برای زندگی‌اش، با تعداد انگشت شماری از سربازان فرار کرد و مغول ها سرسختانه او را تعقیب کردند. چندماه بعد در جزیره‌ای کوچک در دریای خزر، تنها کسی که جان سالم به در برده بود، با لباسی ژنده، غذا گدایی می‌کرد. او کسی نبود جز حاکم پیشین ثروتمندترین امپراطوری شرق که سرانجام از بیماری و گرسنگی درگذشت.
چی بنویسیم که تعداد بازدیدکننده های سایت بیشتر شوند؟ بهتره اول ببینی موضوعی که داری می نویسی برای همه عموم هست کاربران ایرانی خارجی خلاصه هر کسی ممکنه این مطالب رو بخونه یا اینکه فقط داری برای یک یا چند گروه خاص و تعداد معدودی می نویسی برای پرفسور می نویسی یا برای افراد معمولی اگر برای فیلسوف به بالا می نویسی که باید خیلی دت کنی و دیسیپلین کلمات رو رعایت کنی اگر برای افراد معمولی می نویسی میتونی بالیوودی هندی بنویسی دیگه مجبور نیستی هالیوودی بنویسی همون بالیوودی کافیه و اگر کاربران و مطالعه کنندگان طبقه اشراف زادگان پولداران و افراد مهم می نویسی خوب بهتره دیگه از ریال ننویسی از دلار بنویسی از قیمت سکه و ارز و اگر برای افراد ورزشکار هست خوب این کاملا معلومه قهرمان مسابقات این دوره لیگ برتر پرسپولیس شد و اگر برای مدیران تولیدکنندگان و تبلیغات و مهندسان اینترنتی می نویسی یا انهایی که سایت برای کار خودشان دارند از این سایت برایشان بنویس reactflow.com یا این سایت pingmeter.com و اگر عاشقانه هست خیلی دوستت دارم عاشقتم میمیرم برات حتی اگر عاشقش نباشی اگر پلیسی و جنایی هست مثل هولمز شب در وحشت بنویس.....برداشت از noaran.blogsky.com