شعرهایی به عنوان هدیه عید نوروز سال 1400 به دوستداران اشعار

شعرهایی به عنوان هدیه عید نوروز سال 1400 به دوستداران اشعار: این شعر اول از عمر خیام هست شاعر نامدار و معروف که می گوید: البته اهنگ را خودتان در دلتان بزنید هر نوایی اهنگی که  دوست دارید بنوازید با این شعر: اکنون که گل سعادتت پربار است دست تو ز جام می چرا بیکار است می‌خور که زمانه دشمنی غدار است دریافتن روز چنین دشوار است اما در بزم امروز ما در اولین روز از بهار باز هم شعری  دیگر اینبار از بابا طاهر عریان حالا چرا عریان بود نمی دانم: جوونی هم بهاری بود و بگذشت به ما یک اعتباری بود و بگذشت میون ما و تو یک الفتی بود که آن هم نوبهاری بود و بگذشت. بوی جوی مولیان آید همی

یاد یار مهربان آید همی

ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی

آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی

ای بخارا شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی

میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی

میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی

آفرین و مدح سود آید همی

گر به گنج اندر زیان آید همی این شعرها هدیه  بهار بود این هم شعری از خودم : بیا بنگر ببین من کیستم همین حالا بنگر که بیش تو نشستم که شاید ناگهان فردا نباشیم همین دم را  دریاب که هستیم تا سال دیگر در چنین روزی  با  اشعاری دیگر  بدرود تا سال اینده....